به گزارش مجله خبری نگار به نقل از ایندپندنت، طی ماههای تابستان ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ میلادی کمبود شدید آب در اروپای مرکزی وجود داشت. از آن زمان تاکنون هیچ نشانه قابل توجهی از افزایش سطح آبهای زیرزمینی رصد نشده و این شاخص به طور مداوم پایین بوده است.
تاثیرات این خشکسالی طولانی مدت در تابستان ۲۰۲۲ میلادی در اروپا نمایان شده بود. بسترهای خشک رودخانه و ظهور آبهای راکد اندک روی طبیعت و همچنین زندگی مردم تاثیر گذاشته است.
بسیاری از موجودات آبزی مکان زندگی خود را از دست داده اند و از سوی دیگر خاک خشک نیز مشکلات زیادی برای کشاورزی به وجود آورده است.
در نتیجه این امر کمبود انرژی در اروپا نیز بدتر شد، زیرا بدون ذخایر کافی آب خنک، واحدهای برق اتمی در فرانسه برای تولید الکتریسیته کافی با چالش روبرو شدند.
واحدهای برق هیدروالکتریک نیز به دلیل کمبود آب برای انجام فعالیت خود با چالش روبرو شدند. محققان برای جمع آوری دادههای مرتبط از ماهوارههای سنجش وزن یا غلظت برای رصد ذخایر آبهای زیر زمینی جهان استفاده کردند و تغییرات چند سال را ثبت کردند.
آنها از ماهوارههایی دوقلو استفاده کردند که در مدار زمین و در مدار قطب و در ارتفاع کمتر از ۴۹۰ کیلومتری سیاره حرکت میکنند.
آنها خوانشهایی از توده کل آب فراهم کردند و تغییرات در رودخانه و دریاچه ها، رطوبت خاک، برف و یخ از آن کسر کردند و در نهایت فقط میزان آبهای زیر زمینی باقی ماند. فاصله بین ماهوارهها حدود ۲۰۰ کیلومتر و برای این پروژه حیاتی بود.
اگر آنها برفراز کوهستان پرواز میکردند، ماهوارهای که در جلو حرکت میکرد، سرعت بیشتری نسبت به ماهواره قبلی داشت. هنگامیکه این ماهواره از کوهستان گذر میکرد دوباره سرعت آن کم میشد، اما ماهواره عقبی با رسیدن به کوهستان سرعت آن کاهش مییابد.
هنگامیکه هر دو ماهواره بالای کوهستان قرار میگیرند، سرعت نسبی آنها یکبار دیگر تثبیت میشود.
این تغییرات فاصله در تودههای بزرگ، فاکتورهای اندازهگیری اصلی برای تعیین میدان گرانشی زمین بودند و با دقت میکرومتری اندازهگیری شدند.
سرعت این ماهوارهها دور زمین حدود ۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت است و آنها هر روز ۱۵ بار دور زمین مدار میزنند.